Afscheid van Alie, Karel Kalf en naailes

Vanmorgen moesten we helaas afscheid nemen van Alie arend. Hij kreeg een passend afscheid met een mooi grafje en krans. We hadden wat vertraging opgelopen om op weg te gaan voor het schilderen, doordat Kevin kwam aanlopen met een net geboren kalfje. Kim doopte dit kalfje, het was een stier, tot Karel kalf. Kevin vond de naam prima, dus nu is er een Karel kalf in Chawolo. Ondanks dat het zelfs in de schaduw al warm was, werd het een productieve lange schilders ochtend. We hadden deze ochtend de beschikking over een Oegandese mini steiger. De mannen moesten de steiger dus helaas veel verplaatsen en om waterpas te zetten moesten wij op zoek naar stenen en dakpannen. Tijdens de schoolpauze gingen dokter Chris en zuster Nellie een schoolkind verbinden die een lelijke wond had.0nder andere Justin kon het niet laten om af en toe de verfroller door de tralies naar de schoolkinderen te steken. Dit werd natuurlijk lachend ontvangen. De jongens hadden een goed alternatief voor zonnebrand crème, ze smeerden elkaar in met verf. Judith en Kim gingen alvast vooruit om pannenkoeken te bakken, want er was nog steeds geen brood in huis. Mariette en Nellie (zij stonden dapper op de steiger) wilden de verf opmaken, maar net als de olie in de kruik, de verf raakte niet op. Henk had een goede tip, gewoon teruggooien in het blik. Na alles schoon gemaakt en opgeruimd te hebben kwam we rond twee uur aan bij ons gastenverblijf. De pannenkoeken stonden met smart op ons te wachten en smaakte heerlijk. Plots werd onze aandacht getrokken door een klagelijk geluid. Later hoorde wij van Kevin dat er een 9 – jarig meisje was overleden vlak naast ons. De rituelen rondom overlijden zijn hier duidelijk anders als bij ons. De dames moesten snel de verfspetters verwijderen en omkleden voor de 1e naailes om 15:00 uur. Agnes zou tien dames uitnodigen, want we hadden tien naaizakjes. Toen we aankwamen leek het eventueel nog te kunnen lukken als er een aantal bij zouden zijn die al een naaizakje in verleden hebben gehad. Tot onze verbazing kwamen binnen no time vanuit alle gaten en hoeken steeds meer vrouwen. De tam tam werkt hier snel in Oeganda en dat zonder mobiel. Uiteindelijk zaten er bijna zestig vrouwen, De naaitasjes bleven dus in de tas en we gingen meteen aan de slag met een armbandje van biasband te maken. De vrouwen naaiden er knoopjes op en een drukkertje aan. Gelukkig hielp Agnes met de vertaling. Aan het eind bedankte vrouwen ons en zongen zij nog een paar liederen gepaard met dansje en geschreeuw. De jeugd was onderweg bijna getuige van een geboorte van twee geitjes. Zoals gebruikelijk kregen deze geitjes meteen een naam: Gitta en Greta. Kim en Judith waren inmiddels gearriveerd om met de kindertjes te knutselen en die hadden ook meteen hun vuurdoop. Zij werden bedolven onder de kinderen, zeker toen zij de stickertjes uit gingen delen. De jongens gingen frisbeeën, voetballen en socializen. Mariette werd uit het frisbee spel gehaald door een aantal meisjes, die door middel van springen de aandacht van haar trokken. Ze wilden touwtjes springen. Thuis gekomen gingen we aan de Oegandese chips en cola en ondertussen werd er lekker gekokkereld.